نیاز به دوری، نیاز به تفاوت

ما چی هستیم؟

چرا وجود داریم؟

در مدتی که زنده هستیم باید چیکار کنیم؟ باید چطوری زندگی کنیم؟

زندگی یعنی چی؟

سوال های خیلی زیادی هست که جواب دادن بهشون سخت هست و با قاطعیت نمیشه بهشون جواب داد.

احتمالا هر کسی تعریفی از دنیا و زندگی و خودش داره و خب من هم تعریف هایی دارم و سعی میکنم خودم و دنیا رو بیشتر و بهتر بشناسم.

در این بین همیشه به این فکر میکنم که نیاز هست از خیلی چیزها دوری کنم، نسبت به خیلی ها متفاوت باشم این زندگی لعنتی من هست و نیازی نمیبینم حتما همرنگ جماعت باشم.

خیلی چیزها همچنان به نظرم احمقانست و خوشم نمیاد.

البته نظر دادن در رابطه با اینکه یک چیزی/کاری خوب هست یا بد هیچوقت نمیتونه صفر یا یک باشه، یاد یک گفتگو با یکی از دوستان افتادم که بخشی از صحبت این بود که در جهانی که هیچ چیز به صورت مسلم صفر و یک نیست پس نمیشه نظر قاطع صفر یا یک داد.

وقتی دقیق تر فکر میکنم میبینم من از همون اویل که یادم میاد چندان اهل تکنولوژی نبودم، فن موارد محبوب نبودم و با همین ساختار حال میکردم نمیدونم در یک بازه خاص چی شد که یه سری چیزا خرد خرد برام مهم شد. (احتمالا تاثیر اجتماع و تبلیغات و رسانه ها)

سالهاست تلویزوین نگاه نمی کنم، اخبار گوش نمیدم، پیگیر خیلی از آپدیت ها و چه چیز جدیدی اومده نیستم.

سیاستم هم این بوده که خب به هرحال تاحدودی در اجتماع هستم و اگر خبر یا جریان خاص و مهمی باشه از این اون خواهم شنید و در جریان قرار خواهم گرفت.

مدتی پیش (اوایل همین امسال) از توییتر و اینستاگرام خارج شدم و هیچ تفاوتی در زندگیم نمیبینم که چیزی عوض شده باشه و اذیت بشم بلکه از لحاظ روانی هم آروم تر هستم، هر از گاهی چند تا پیج/اکانت خاص (مثلا جادی) رو از نسخه وب نگاه میکنم که اینم به نظرم تاحدودی اضافی هست شاید هم لازم هست و دارم خیلی سخت میگیرم.

خیلی وقت ها باید از تعارف و تعارف بازی دوری کرد، از آدم ها دوری کرد، از کار ها دوری کرد و از مسخره زندگی کردن دوری کرد.

بعضی وقت ها باید دل رو زد به دریا و بدون راهنما و بلد بودن رفت توی مسیری که مشخص نسیت انتهاش کجاست و چه برسرمون خواهد آمد.

من با طرز تفکری که باعث بشه آدم تنها خودش رو ببینه و دیگران رو در نظر نگیره (آسیبی که با کاری به دیگران وارد میکنه) مخالف هستم ولی در نظر گرفتن شرایط و… اطرفیان هم همیشه خوب نیست و باعث تباه شدن زندگی میشه.

شاید منزوی بودن مشکلاتی رو ایجاد کنه یا باعث از دست دادن مزایایی بشه ولی هر چقدر که فکر میکنم از دست دادن مزایا رفته رفته فراموش میشه و خیلی از درگیری ها رو کم میکنه، پس منزوی بودن رو ترجیه میدم.

تو اضطراب دستهای پر، آرامش دستهای خالی نیست. (بهرام)